Πως πήγε η φετινή χρονιά;
Γράφει η Γεωργία Λιάλιαρη
Διευθύντρια του 3ου ΓΕΛ Αιγάλεω
Πως πήγε η φετινή χρονιά;Η χρονιά μιας δήθεν «επιστροφής στην κανονικότητα» φτάνει αισίως(;) στο τέλος της.
Μια χρονιά που κύριο χαρακτηριστικό της αποτέλεσε η προσπάθεια των εκπαιδευτικών να κάνουν επανεκκίνηση στη σχολική λειτουργία και των μαθητών να «ξαναμάθουν» να εντάσσονται σε αυτή. Το αν αυτή η προσπάθεια στέφθηκε από επιτυχία ή όχι είναι σε θέση να το απαντήσει μόνο η σχολική κοινότητα, γιατί μόνο όσοι ήρθαν κατά μέτωπο με τα προβλήματα της φετινής χρονιάς μπορούν να έχουν άποψη.
Όσοι βρίσκονται εκτός της εκπαιδευτικής διαδικασίας δεν μπορούν να κρίνουν παρά μόνο από το αποτέλεσμα, που σχεδόν πάντα αδικεί την πορεία της προσπάθειας. Κάτι δηλαδή σαν αυτό που συμβαίνει και με τις Πανελλήνιες. Όλη η πορεία 14 χρόνων –μαζί με προνήπιο και νήπιο- κρίνεται από τη βαθμολογία σε 4 μαθήματα, μετά από μια εξοντωτική 3ωρη εξέταση, που θεωρείται αναγκαία και επαρκή συνθήκη ώστε να διαχωρίσει το μαθητικό πληθυσμό σε «επιτυχημένους» και «αποτυχημένους». Σίγουρα αποτυχημένοι αποδεικνύονται μόνο οι εκπαιδευτικοί, οι οποίοι καλούνται ολόκληρη τη χρονιά να διδάξουν σύμφωνα με το αναλυτικό πρόγραμμα του Υπουργείου αυστηρά και απαρέγκλιτα, αναλώνονται σε σεμινάρια κι επιμορφώσεις για να το κάνουν αποτελεσματικότερα κι αποδοτικότερα, και έρχεται εξ’ απήνης μια Επιτροπή Πανελληνίων με τα θέματα και τις απαντήσεις της να τους ακυρώσει εντελώς και να τους εκθέσει στα μάτια των μαθητών και των οικογενειών τους, καθώς ελάχιστα συμβαδίζει με όλα όσα απαίτησαν από αυτούς να διδάξουν.
Είπα πολλά όμως και μια σαφή απάντηση στο «Πως πήγε η φετινή χρονιά;» δεν έδωσα. Ε λοιπόν, η φετινή χρονιά, με τον τεράστιο αγώνα των εκπαιδευτικών, τη μεγάλη προσπάθεια των μαθητών, την ολόκαρδη συμπαράσταση των οικογενειών και την υποστήριξη των Τοπικών Αρχών ολοκληρώθηκε με το μέγιστο δυνατό όφελος για τους μαθητές, σε πείσμα της πανδημίας, της ακρίβειας, της ανελαστικότητας του Υπουργείου και του αποσυντονισμού των παρελθόντων ετών τηλεκπαίδευσης! Γιατί Το Σχολείο θα συνεχίσει να πηγαίνει μπροστά και να διδάσκει ότι δε χρειάζονται ηχηρές επαναστάσεις και ιστορικά κινήματα για να κάνουμε τη ζωή μας καλύτερη. Ο κόσμος δεν αλλάζει από μόνος του, ούτε περιμένουμε κάποιους να τον αλλάξουν. Αλλάζουμε εμείς, μαζί, τον κόσμο μας και συμπαρασύρουμε και τους άλλους να κάνουν το ίδιο.
