Του καναπέως!
Hπροετοιμασία ενός πολέμου δεν περιλαμβάνει μόνο τη φροντίδα για εξοπλισμούς, επαρκές ανθρώπινο δυναμικό, χρηματοδότηση και οποιαδήποτε άλλη επιχειρησιακή ετοιμότητα.
Σημαντικό ρόλο παίζει το ηθικό, η εμψύχωση του λαού, το κίνητρο και η εκλογίκευση της πάντα παράλογης κρεατομηχανής του πολέμου.
Από διηγήσεις της προηγούμενης και προπροηγούμενης γενιάς, αλλά και από ιστορικά διαβάσματα, γνωρίζουμε ότι πριν από κάθε πολεμική εμπλοκή, ΠΑΝΤΑ προηγείτο ένα εύληπτο έως απλοϊκό επιχείρημα, που αιτιολογούσε στον απλό λαό το γιατί άξιζε τον κόπο να οδηγηθεί στη σφαγή. Φυσικά, εξαιρούνται οι περιπτώσεις παραβίασης της εθνικής κυριαρχίας, όπου τα επιχειρήματα ήταν, είναι, και θα είναι, αυτονόητα, λογικά και δίκαια.
Τα σύννεφα στη γειτονιά μας έχουν μαζευτεί επικίνδυνα και στο διπλανό χωριό βρέχει καταρρακτωδώς.
Έχουν ήδη σπεύσει να μας εξηγήσουν ότι είναι δίκαιο να βομβαρδίζεται μια πρεσβεία, ένα σχολείο, ένα νοσοκομείο, ένα πανεπιστήμιο, αλλά απαράδεκτο να υπάρχουν αντίποινα, εν είδει βεγγαλικών. Ότι είναι απολύτως καταδικαστέος ένας συγκεκριμένος εισβολέας (που πράγματι είναι), αλλά όχι ένας άλλος που θα τον συνδράμουμε με όπλα, αντιαεροπορικές συστοιχίες, φρεγάτες και άφθονους νεαρούς άντρες που μόλις ξεκίνησαν την ενήλικη ζωή τους.
Αλλά ποιο επιχείρημα θα μπορούσε να δικαιολογήσει την εμπλοκή σε έναν πόλεμο, όταν η χώρα δεν δέχεται εισβολή;
Να ένα πρόσφατο καλό παράδειγμα:
“… πρέπει να καταλάβουν όλοι ότι εμείς θα υπερασπιστούμε τις αρχές,τις αξίες μας τον δυτικό τρόπο ζωής και να είμαστε έτοιμοι να αφήσουμε τον καναπέ και να μπούμε πρώτοι στην πρώτη γραμμή της μάχης”. Τάδε έφη την προηγούμενη εβδομάδα, αναφερόμενος στην πολεμική εμπλοκή Ιράν-Ισραήλ, ο ευρωβουλευτής και εκ νέου υποψήφιος ευρωβουλευτής της ΝΔ κ. Β. Μεϊμαράκης, ο οποίος παράλληλα δήλωσε ότι “..οι ευρωεκλογές είναι κρίσιμες και σημαντικές … και …δεν είναι χαλαρή ψήφος”. Η δήλωση έγινε στη Νέα Υόρκη σε δημοσιογράφους.
Δεν με απασχολεί η κομματική προέλευση του αναφερθέντος, με απασχολεί ότι ένα δημόσιο πρόσωπο, ένας αιρετός, προετοιμάζει το πόπολο για την καταιγίδα με την ψευτοδικαιολογία ότι έχουμε παρακάτσει στον καναπέ – εμείς τα οκνηρά κακομαθημένα τεμπελόσκυλα – και αφού κινδυνεύει ο τρόπος ζωής μας, ακόμα και αν δεν έχουμε δεχτεί παραβίαση της κυριαρχίας μας, ε τότε αξίζει να συμμετέχουμε σε εισβολές και σκοτωμούς. Και όχι μόνο να πάμε στην πρώτη γραμμή, αλλά να πάμε και πρώτοι!
Σε αυτό το δημόσιο πρόσωπο, αλλά και κάθε άλλον “ετοιμοπόλεμο” αυτού ή οποιουδήποτε κόμματος, του ευχόμαστε να αφήσει τον καναπέ του, να πάει ο ίδιος τα παιδιά και τα εγγόνια του στο σφαγείο, για να υπερασπιστεί τον τρόπο ζωής του. Ο οποίος, κατά πάσα πιθανότητα, απέχει παρασάγγας από τον τρόπο ζωής των απλών ανθρώπων που θα κληθούν είτε να τραβήξουν τη σκανδάλη, είτε να παραλάβουν φέρετρα.
Στέλιος Βασιλειάδης
Εκδότης