Χωρίς κανονικά δόντια!

Ηεφηβεία ήταν, είναι και θα είναι, πάντα η περίοδος της ζωής με τη μέγιστη ενέργεια. Περίσσεια ενέργειας, η οποία δεν είναι πάντοτε εύκολα διαχειρίσιμη. Πάντα σε όλα τα πλάτη και τα μήκη της γης, στην εφηβεία υπάρχουν εντάσεις τις οποίες συνεπικουρούν οι κατακλυσμιαίες ορμονικές αλλαγές.

Γίναμε μάρτυρες τον τελευταίο καιρό, απίστευτων γεγονότων παραβατικότητας, μέχρι και 5χρονων με τα νεογιλά δόντια τους ακόμα, που σε πολλές περιπτώσεις εισήλθαν στο πεδίο της εγκληματικότητας!

Τι έγινε; Τι άλλαξε σε σχέση με το παρελθόν, που επίσης υπήρχε παραβατικότητα; Τα ουσιαστικά διαφοροποιά στοιχεία σε σύγκριση με το παρελθόν είναι νομίζω δύο. Η χρήση μαχαιριών και η ευκολία των μέσων κοινωνικής δικτύωσης, είτε για να εκφοβίσουν και να διαπομπεύσουν τα θύματα, είτε για να οργανωθούν οι παραβατικές συμπεριφορές και να συντονιστούν με άλλα άτομα που έχουν την ίδια πρόθεση.

Η ευκολία πρόσβασης σε σκηνές βίας είναι βέβαια ένα στοιχείο προς αξιολόγηση. Όμως και οι δικές μας εφηβείες δεν ήταν έτσι; Πόσο Μπρους Λη καταναλώσαμε τις δεκαετίες ’70 και ’80;

Ακούγονται απόψεις που μας γυρίζουν πολλές δεκαετίες πίσω. Η οικογένεια, για παράδειγμα, ευθύνεται, σύμφωνα με το αφήγημα του υπουργείου, και ως εκ τούτου θα πρέπει να τιμωρείται. Πού είναι τα παλιά καλά χρόνια, που τα παιδιά είχαν απειροελάχιστη σύνδεση με τους γονείς, που τους σέβονταν γιατί τους φοβόντουσαν, που η κοινωνική αποδοχή ήταν σημαντικότερη από την ψυχική υγεία, τα θέλω και τις δυνατότητες των παιδιών; Που δεν υπήρχε καν στον ορίζοντα η έννοια του ψυχολόγου, γιατί το παιδί μας “δεν είναι ζαβό”. Νομίζω ότι είναι η πιο άστοχη προσέγγιση. Ακούγονται επίσης, εξοργιστικές απόψεις περί κληρονομικότητας της παραβατικότητας, που μας γυρίζουν περίπου 100 χρόνια πίσω.

Για να μην μακρυγορώ, οι αιτίες θεωρώ ότι είναι κυρίως η φτώχεια, που στερεί από τα παιδιά τη δυνατότητα να εκφράσουν τη δημιουργικότητά τους, μη έχοντας πολλές φορές ούτε τα στοιχειώδη. Αυτό γεννά την οργή, που κάπως εκτονώνεται. Άλλη σοβαρή αιτία, είναι η ανεργία των γονέων και ως εκ τούτου η ευαλωτότητά τους, η οποία παρεμποδίζει την αρμονία στην οικογένεια, κι έτσι ίσως δεν είναι επαρκείς στον ρόλο τους.

Τέλος, η παιδεία, με τη στοχοπροσήλωση στην επιτυχία και όχι στην διαπαιδαγώγηση, τη μάθηση με πολλούς τρόπους, την αντιμετώπιση των αποτυχιών και το σωστό επαγγελματικό προσανατολισμό, τη χαρά απόκτησης της γνώσης και του μοιράσματός της, τη σφαιρικότητα της αντίληψης και της μη αξιοποιήσιμης στις εξετάσεις γνώσης. Ευτυχώς, υπάρχουν κάποιοι λειτουργοί μέσης εκπαίδευσης που τιμούν το ρόλο τους και με το παραπάνω! Ας σημειωθεί επίσης, ότι το μέτρο της …αποτοξίνωσης από το κινητό στο σχολείο, είναι θετικό. Υπερβολικές βέβαια οι τιμωρίες (πάνω από 1.000 αποβολές έχουν δοθεί πανελλαδικά γιατί οι μαθητές το κρατούσαν στο χέρι!). Πιστεύω όμως ότι θα βρεθεί ισορροπία.

Και η τοπική αυτοδιοίκηση, τι μπορεί να κάνει για να μειωθεί η παραβατικότητα των νέων; Η ΤΑ οφείλει να είναι πάνω από τα προβλήματα των πολιτών και να προσπαθεί να τα λύσει ή να διευκολύνει τη λύση τους. Τα στοιχειώδη είναι:

  • σχολές γονέων
  • άφθονες πολιτιστικές, καλλιτεχνικές και αθλητικές διεξόδους, ΔΩΡΕΑΝ για όλα τα παιδιά του δήμου
  • ενισχυμένη Κοινωνική Υπηρεσία
  • υπηρεσίες ψυχολογικής υποστήριξης σε γονείς και παιδιά
  • διευκόλυνση των εναλλακτικών μορφών μάθησης και άλλα πολλά!

Περισσότερα, προσεχώς!

Γιατί ο σεβασμός στον συνάνθρωπο και στους θεσμούς όπως επίαη; και οι αξίες δεν επιβάλλονται! Κερδίζονται!

Στέλιος Βασιλειάδης
Εκδότης