Στέλιος Βασιλειάδης

Editorial

Δεν έχω οξυγόνο! (κυριολεκτικά)

Σε ένα περιβάλλον εκτεταμένης ανομίας και απαξίωσης του δημοσίου συμφέροντος, πολλές φορές παραγνωρίζονται θεμελιώδεις προϋποθέσεις για την υγεία μας, την ασφάλειά μας, την ευζωία ή ακόμα και την ίδια τη ζωή μας.

‘Ενα παράδειγμα είναι τα εργοστάσια ανακύκλωσης που μας περιτριγυρίζουν και έχουν αποδειχτεί…εύλεκτα. Όλα καίγονται!Τυχαίο συμβάν και γκαντεμιά, θα πει κάποιος! Οι πυρκαγιές αυτές όμως, διαφεύγουν των νόμων της στατιστικής. Κάποιος πρέπει να παρέμβει! Η απαξίωση του δημοσίου συμφέροντος και η ευθυνοφοβία των ελεγκτικών μηχανισμών έχει τραγικές επιπτώσεις στην υγεία μας, ειδικά όσων ζούμε στα δυτικά του λεκανοπεδίου. Φανταστείτε τι έχουμε να εισπνεύσουμε αν καταφέρουν να θεσμοθετήσουν την καύση των απορριμμάτων, που αυτές τις ημέρες συζητείται, με αυτό το θεσμικό πλαίσιο και με αυτούς τους ελεγκτικούς μηχανισμούς.

Κοιτώντας, όμως, τα του δήμου μας, θα μπορούσαμε να δούμε κι εδώ μια απαξίωση. Οι μοναδικές οάσεις ζωής και οξυγόνου που έχουμε, το άλσος και οι πλατείες, κάθε μέρα χειροτερεύουν! Δεν αναφέρομαι στην κακή αισθητική – που είναι υπαρκτή-, αλλά στο ισοζύγιο πρασίνου.

Σε σχετική ερώτηση στο δημοτικό συμβούλιο σχετικά με την αντικατάσταση των ξερών δέντρων, των κενών που υπάρχουν σε θέσεις φύτευσης σε όλη την πόλη – και είναι εκατοντάδες τα κενά – η απάντηση ήταν ότι “συντάσσεται μελέτη”. Προφανώς, είναι εξαιρετικά επίπονη εργασία, γιατί συντάσσεται επί μήνες, κρίνοντας ότι και πέρυσι είχε γίνει αυτή η ερώτηση στον αρμόδιο αντιδήμαρχο! Και εντάξει, θα μπορούσαμε να μην είμαστε αυστηροί κριτές για τη βελτίωση του πρασίνου, αλλά πώς να μη σχολιάσουμε την υποβάθμιση; Μια βόλτα στο άλσος είναι αρκετή! Δεκάδες ξερά δέντρα και θάμνοι! Χαμηλή βλάστηση αποψιλωμένη! Αντικατάσταση φυτών ανύπαρκτη! Όπως τα πολλά δέντρα και θάμνοι που κόπηκαν από πολίτες στη Μ. Μπότσαρη και η δημοτική αρχή δεν θα τα αντικαταστήσει, σύμφωνα με τη μελέτη ανάπλασής της, που θα ξεκινήσει σύντομα.

Μήπως θα πρέπει να υιοθετήσουμε κάποιες καλές πρακτικές; Δεν χρειάζεται να ξανανακαλύψουμε τον τροχό. Ένας κανονισμός πρασίνου χρειάζεται επικαιροποιημένος στα νέα κλιματικά δεδομένα. Ένα φρένο στις αυτόγνωμες ενέργειες των αδιάφορων, ανεύθυνων και ιδιοτελών, που θεωρούν δικαίωμά τους να κόβουν όποια δέντρα τους ενοχλούν, για να βάλουν το τρέιλερ, τις κορίνες, τα τραπεζάκια τους.

Ιδού κάποιες ιδέες: Πλήρης αξιοποίηση των γεωτρήσεων του δήμου ναι υπάρχουν και τέτοιες! – και όχι άρδευση από την ΕΥΔΑΠ, όπου αυτό είναι εφικτό. Θεσμοθέτηση μητρώου δέντρων. Προστασία δέντρων με ηλικιακή, βοτανική, μορφολογική ή ιστορική αξία. Αυστηρές επιστημονικές προϋποθέσεις για τις κλαδεύσεις και τις μεταφυτεύσεις και όχι “βολικές”κορμοτομές. Καθιέρωση ισοζυγίου αντισταθμίσματος πρασίνου με υποχρέωση φύτευσης περισσότερων δέντρων. Προστασία θέσης δέντρου. Αυξημένα πρόστιμα στους καταστροφείς του πρασίνου. Αυτά για το φρενάρισμα της κατρακύλας του ισοζυγίου πρασίνου. Δε μιλάμε για συντονισμένη στρατηγική αντιμετώπιση της διατήρησης του πρασίνου, της επαύξησής του, της ελεύθερης πρόσβασης, της ενθάρρυνσης δράσης των πολιτών κ.ά. Για τη βελτίωσή του, δηλαδή. Για αυτά…προσεχώς!

Μέχρι να γίνουν κάποια βήματα, ας καλύψουμε
τις ανάγκες για ζωή με το οξυγόνο που μας έχουν
αφήσει!